Мојата приказна: Од Ислам до Православие (прв дел)

slika-na-kaznuvanje-720x340Во неколку написи ќе објавиме превод од транскриптот на едно интервју на радиото „Древна вера“ (Ancient Faith Radio) помеѓу водителот на програмата „Просветленото срце“ (The Illumined Heart), г. Кевин Ален (Kevin Allen) и Антониј Алај (Anthony Alai), Персиец и поранешен Муслиман, кој откако остро му се спротивставил на Христијанството, на крај и самиот станал Христијанин во 2008 година.

Кевин Ален: Антониј Алај, долго го очекував нашиот разговор. Добредојде на “The Illumined Heart” на Ancient Faith Radio.

Антониј Алај: Ти благодарам, мило ми е што ќе зборувам со тебе, Кевин.

КА: Мило ми е што дојде. Навистина го исчекував овој ден. Како што споменав, ти си Персиец, од Иран.

АА: Да, Персиец сум. Пораснав во Техеран, Иран.

КА: Како се станува Муслиман? Или човек се раѓа како Муслиман?

АА: Па, за мене беше така. Мојот татко е Муслиман, така што автоматски и јас бев сметан за Муслиман.

КА: Нема нешто како крштение или слично?

АА: Има обрезување (сунет). Не сум сигурен дали тоа човек го прави Муслиман, но секако, тоа е еден од чиновите што ги следиме.

КА: И што знаеше, или поточно, на што беше учен од водачите на кои си им верувал – родители, наставници, пријатели, членови на семејството – за Муслиманите и Христијаните и Евреите, и врската меѓу нив?

АА: Уште од мали нозе, од 3 до 5 години, се сеќавам дека ме учеа дека Христос не бил распнат, дека Мухамед е Божји пророк, Аллах е еден Бог, и дека кога Христијаните говорат за Христовото распнување, тие се заслепени и излажани од сатаната. Дека, всушност, Јуда магично Го заменил Исус кога дошле да Го распнат. Нè учеа и дека е хула да се рече дека Исус е Бог, и дека не постои такво нешто како три бога, дека има само еден Бог. Нешто што навистина ми беше познато во тоа време беше дека Христијаните се неморални, дека гледавме како Христијани пијат алкохол, имаат вонбрачен секс, и дека прават секакви срамни дела – Христијаните кои живееја околу нас беа доказ за ваквите нешта, и знаевме дека тие не се во право. Најважно, нè учеа дека христијанската Библија е изменета, дека не може да ѝ се верува, дека Христијаните и Евреите во еден момент од историјата седнале заедно и ги уништиле нивните Свети Писма за да можат да живеат во грев и да имаат лажни и хулни учења. Всушност, Христијаните и Евреите се сметаат за неџис (нечисти, نجس, доколку Муслиманин дојде во контакт со неџис, ритуално нечист човек или предмет, тој мора целосно да се очисти пред да продолжи со извршување на религиските обврски), персиски збор што би се превел „нечисти како свињи“. Кога Христијанин и Евреин ќе ти влезе дома, откако ќе заминат, би требало да се измиеш целиот, доколку си вистински Муслиман, затоа што си бил во присуство на некој кој е неџис.

КА: Сум чул дека кога ревносен Муслиман се ракува со Христијанин или Евреин, го прави истото.

АА: Да, така би требало да биде, доколку се ревносни Муслимани. Ако се работи за Муслимани само по име, тогаш не. За нив тоа не е важно.

КА: Имаме многу слушано, особено после нашата инвазија на Ирак, за Шиитите и Сунитите, и конфликтите меѓу нив. Антониј Алај, дали има вистински богословски разлики меѓу нив, според тебе?

АА: Знам дека како Муслиман бев учен дека Шиитите и Сунитите се едно, дека има само еден Ислам, и дека меѓу нив има мали разлики. Подоцна, кога ги проучував овие разлики, се појавија и поголеми богословски разлики, но во целина, нè учат дека тие се едно исто, и дека разликите меѓу нив попрво се политички, отколку вистински. На Шиитите им смета менувањето на Куранот од страна на Сунитите, и нивното недозволување за наследници на пророкот да се сметаат Али и Хусеин; сепак, тоа е навистина мала разлика.

КА: Има ли Сунити во Иран, или населението е доминантно шиитско?

АА: Веројатно има некои Сунити кои доаѓаат во Иран, но навистина се работи за Муслимани-Шиити во Иран, колку што знам – нема Сунити.

КА: Да позборуваме малку за тоа како Муслиманите гледаат на Бога. Според моето сфаќање, и те молам, поправи ме доколку грешам, на Бога се гледа, како што и самиот укажа, како на апсолутно Еден, без делови – апсолутен и врховен Владетел. Постои ли гаранција дека, на пример, преку праведно живеење, или преку благодатта, или што и да има во учењето, дека човек може да оди во рајот?

АА: Како Муслиман, човек прави сè што може за да го следи патот на Исламот, но на крај секој ќе застане пред Бога, и без да комплицирам – ако на Бога не Му е денот, и Тој посака да те испрати во пеколот, ти ќе си одиш во пекол, тоа е тоа. Неговата волја е врховна. Во тој случај, навистина нема некаква сигурност во верата.

КА: Би можеле ли да речеме дека постои една сигурна несигурност во поглед на спасението, како Муслиман, дури и ако човек до збор го следи шеријатското право?

АА: Да, во голема мера, освен ако не се случи човек да стане маченик. Во тој случај, рајот му е загарантиран.

КА: Да позборуваме малку за тоа. Дали велиш дека единствениот сигурен пат до рајот како Муслиман е преку мачеништво?

АА: Богословски, на тоа бев учен. Тоа е точно.

КА: Каде е тоа запишано? Во Куранот? Или во хадитот (предание, حديث, записи на учењата, делата и изреките на Мухамед)?

АА: Во Исламското учење, постои дел од нашето предание во кое спаѓа хадитот, исто како и Куранот. Меѓу нив не се прави некаква богословска разлика, иако во клучни моменти авторитетот на Куранот се смета за поголем во однос на хадитот, затоа што со хадитот има многу проблеми, човек не е сигурен кој е вистински, а кој не. Муслиманите може да речат дека дури и 93% од хадитот не е веродостоен, а од преостанатите 7% ќе земат само мал дел. Куранот, од друга страна е 100% веродостоен и точен, според Исламското богословие. А во Куранот има посебни пасуси кои се читаат, а во кои јасно се гледа дека сме охрабрени да одиме и да бидеме маченици, додека во хадитот го имаме самиот Мухамед како дава примери и ни кажува дека кога би можел да биде маченик за верата и воскреснат, и повторно измачуван и воскреснат, па измачуван, тој би го сторил тоа, одново и одново. Еднаш се случило еден војник да го чуе Мухамед како проповеда за блаженствата во рајот што го очекуваат оној кој ќе загине во војна, и тој веднаш престанал да јаде, истрчал надвор за да биде убиен, за да биде маченик и да влезе во рајот.

КА: Како ова влијаеше врз тебе како дете? Дали ти, лично, си бил подготвен да умреш за Исламот, како маченик?

АА: Ох, апсолутно. Апсолутно. Божјиот свет е единствениот вреден за нас. Бог беше сè, и сè на овој свет беше ништо, во споредба со Бога.

КА: Човек може само да се восхитува, и јас навистина сум восхитен од овој аспект на Исламот кој следниот живот го сфаќа толку сериозно. Очигледно, овде не мислам на мачеништвото што тие го гледаат како борба против неверниците, туку јачината со која тие им веруваат на ветувањата на Аллах – на тоа секако дека се восхитувам.

АА: Сигурно, и би сакал да истакнам дека особено во Исламот постои едно реално учење за пеколните маки. Тоа е еден страв со кој секојдневно живееш, и си научен да бидеш вистински свесен за сите ужасни маки низ кои ќе минуваш во пеколот, засекогаш. Во рајот, барем ние, мажите, имаме многу, многу, многу девици на располагање, со кои ќе може да имаме слободен секс и да пиеме што сакаме, оти нема да може да се опиеме. А жените се благословени со тоа што не се свесни една за друга, и секоја за себе смета дека е единствена. Тоа е еден вид на визија на рајот која на Христијаните им звучи премногу телесно, а на Муслиманите пак, како исполнување на сите желби.

КА: Антониј Алај, дали Муслиманите ги сфаќаат ваквите стихови буквално, или пак ги толкуваат како некаква духовна симболика? Како ги толкуваат?

АА: Јас единствено на Западот, и тоа во последно време, имам чуено некакво си духовно толкување на овие стихови. Можеби во минатото така се толкувало, но не сум бил свесен за тоа. Како Муслиман, јас овие зборови ги сфаќав крајно буквално, и бев учен да ги разбирам буквално.

КА: Говорејќи за Западот и толкувањата, има луѓе, и сигурен сум дека знаеш за тоа, кои на мачеништвото гледаат како на внатрешна, или духовна борба, како што и ние, православните Христијани, може да гледаме на мачеништвото. Но, дали ти беше учен на ова?

АА: Не, дури ни приближно. Би рекол дека оние кои ова го велат користат еден вид на залажување кое е дозволено во Исламот. Во Исламот треба да залажуваш, да заведуваш, или да правиш што и да е потребно, за некој да стане Муслиман, па дури и да не го разбираат или поимаат целиот Ислам – [се верува] дека подоцна тие ќе пораснат во верата и ќе го сфатат вистинскот Ислам. Или пак, луѓето кои можеби се израснати на Запад, и ги уживаат благословите на живеењето во Христијанизирана основа на едно општество кое е благословено со љубов и благодат, токму тие луѓе можеби се обидуваат да го ублажат Исламот, и така, читајќи ги овие нешта може да се обидат да ги „хиперспиритуализираат“. Има и мал дела на суфи-Муслимани кои ќе спиритуализираат речиси сè, но сепак тоа не е преовладувачки облик на Исламот.

КА: Едно прашање околу тоа. Дали на суфистите се гледа како на правоверни Муслимани од страна на Сунитите и Шиитите, или нив ги сметаат за еден вид на култ во Исламот?

АА: Повеќето од нив на суфито гледаат како на култ, барем оние што јас ги знам. Имам запознаено суфисти, тие се прекрасни луѓе, но сепак најголемиот дел Муслимани кои јас ги познавам, и богословите, суфистите ги сметаат за невообичаена гранка на Исламот: кога некој зема опијати за да доживее некакво искуство, навистина звучи многу чудно.

КА: Сфаќам. Би се навратил назад и набрзо би се осврнал на едно нешто за кое сметам дека е важно. Ти го спомена фактот дека Исламот гледа на Стариот и Новиот Завет како на изменети. Како тогаш, гледа на Куранот? Дали е тоа непосреден збор од Бога, и доколку е така, каква оправданост има ова учење? Куранот е предаден преку Мухамед, така?

АА: Да, но се претпоставува дека е дојден преку ангел, Гавриил, и се смета дека секој еден збор, збор по збор, буква по буква, сè е од Бога, и така Куранот е прифатен како непроменлив, додека претходните писма биле изменети кога Евреите и Христијаните одржувале собори заедно, и се согласиле да ја изменат Библијата.

КА: Но јасно, Куранот бил преведен, и бил запамтен, а во 7 век не постоеле печатарски машини, така што – бил препишуван. Како може Муслиманите да се толку сигурни дека токму тие зборови биле правилно, соодветно и точно пренесени?

АА: Како Муслиман, јас не се сомневав во тоа. Така бев научен, така верував, така мислев. Подоцна, кога проучував историски документи, кога се навраќав на хадитот, и кон изворните основи на Исламот, најдов многу противречности во верувањата дека денешниот Куран е ист со оној Куран од времето на Мухамед. Сите Муслимани ќе се согласат дека кога Мухамед се упокоил, мноштво луѓе имале запамтено различни делови од Куранот, а постои и верување дека следбениците на Мухамед го имале запамтено целиот Куран, на начин што го знаеле наизуст, и можеле во секое време да го изрецитираат целиот Куран. За жал, знаеме дека подоцна постоеле ако не седум, тогаш барем четири различни верзии на Куранот. Околу 20 години после смртта на Мухамед, се појавил голем проблем во Исламското Царство, така што сите други верзии морале да бидат запалени, а една од нив да биде прогласена за официјална верзија, за повеќе да нема борби меѓу Муслиманите. Тогаш веќе почнале да се јавуваат некакви богословски проблеми и дебати меѓу различни Муслимани, и луѓето имале проблем со фактот дека некои Муслимани имаат различен Куран од нивниот. На пример, од една од најдоверливите верзии на Куранот недостигале три сури (сура, سورة‎ , поглавје од Куранот; има вкупно 112 сури, секоја поделена на стихови или ајати) од изворниот Куран, од една од жените на Мухамед. Богословски, кога на нештата гледате историски, има некакви проблеми, но како Муслимани, луѓето се научени да веруваат дека Куранот е вистински, и тоа е тоа. Треба само да се верува.

продолжува…
Преземено: Агапи

This entry was posted in Ислам, ЛИЧНИ СВЕДОШТВА. Bookmark the permalink.